انعکاس

تو راحت باش ؛من (نا)راحت ،تو بخند ،مستانه هم بخند،..من میگریم ،عاشقانه هم میگریم تو شلوار جین و ساپورت بپوش ،روسریت را شل کن ،موهایت را بیرون بریز ،گاهی سگت را هم برای هواخوری و خودت را برای نشان دادن اینکه هر چه دلت میخواهد میکنی ،به خیابان ببر ،من اما برای ارامش تو ،برای اینکه صدای گلوله ها و تانکها و بمبها ،سگت را نترساند ،مثل جبهه های جنوب ،در سوریه و عراق با سگهای هار میجنگم ،تا روزی سگهای ادم یاب از زیر خروارها خاک پیدایم کنند تو تمام سوال ذهنت این باشد که چطور جوجه هایت را سیخ کنی که از هم نپاشند و من همه دغدغه ذهنم این باشد که چطور همرزم غریبم را انعکاس...

هی میگم بابا ما رو چه کار به طنز!! اصلا کو موضوع طنز!! که مثلا بشود باهاش طنازی کرد؟؟ هی میگه حالا یه کم تلاش کن! فسفر مغز بسوزون ، شاید پیدا شد! میگم چشم! حالا که میگی چشم، اما من که تو این شهر هیچ موضوع طنزی نمیبینم ،همه چیزش به قاعده است،مثل یک جوان خوشتیپ و جذاب و خوش اندام، خداییش میشه از این تصویر زیبا کاریکاتور کشید؟؟ میگه : توهم چقدر ناز می یاری! بابا میدونم تو شهربابک چیزی برای گیر دادن ما مطبوعاتی ها نیست، میدونم همه چیزش به جاست و همه مسئولین در همه رده ها خوب کار میکنن ، اینا رو من که نه، همه میدونن ، بابا !میدونم که  با تمام این امکانات کم وناچیز انعکاس...

  ..... من از آن جمعه ی خونين ، كه پرپر شد هزاران لاله در ميدان ِ‍‍‍ژا له با شما بس گفته ها دارم. در آن روزي كه خورشيدِ فروزان سر برون از لاكِ خود مي كرد، ز چشمش قطره ی اشكي بسوي بيكران ِآسمان ، اين آبي پايان تا بستان روان شد تا به ما گويد : طلوعِ من براي مردمي امروز شايد آخرين باشد. در آن روزي كه لعنت از كرانِ آبي پر دود ِتهران ، شهرِ رويا هاي شيرين بي ا مان چون ا بر مي باريد ، در آن روزي كه ياران ِامام ِبت شكن از كوچه هاي دور، بسوي معبر خون و شرف چون سيل مي رفتند، صدا يي ناگهان فرمان آتش داد، و من در جمع جوشان ِهوا خوا هان آزادي چو يك قطره ، هراسان بر كف آسفالت انعکاس...